Od fal radiowych do Nagrody Nobla

WSPR (ang. Weak Signal Propagation Reporter) – rodzaj cyfrowej emisji radiowej oraz nazwa programu komputerowego autorstwa Joe Taylora K1JT do badania tras propagacji fal radiowych przy użyciu radiolatarni małej i bardzo małej mocy.

Joseph Hooton Taylor Jr. (ur. 29 marca 1941 w Filadelfii) – amerykański astrofizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki.

W 1993 roku wraz z Russellem A. Hulse’em otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za odkrycie nowego typu pulsarów, które otworzyło nowe możliwości badania grawitacji.

Joe Taylor już jako nastolatek interesował się radiokomunikacją oraz uzyskał amatorskie pozwolenie radiowe. To hobby doprowadziło go do zajęcia się radioastronomią. Taylor w środowisku radioamatorów jest znany przede wszystkim jako specjalista od łączności radiowej słabych sygnałów oraz autor wielu protokołów komunikacyjnych jak WSJT czy FT8 oraz ich programowych implementacji. 

W kwietniu 2010 r. zorganizował wyprawę do radioteleskopu Arecibo, aby przy jego użyciu prowadzić łączności z radioamatorami na całym świecie. Posiada znak wywoławczy K1JT.

Standardowe komunikaty WSPR zawierają znak wywoławczy stacji, jej QTH locator oraz informację o mocy nadajnika, podanej w jednostkach dBm, np. SP2YAP JO93 27.

Protokół WSPR zapewnia wymianę danych przy niskich stosunkach sygnału do szumu rzędu -28 dB w odniesieniu do pasma przenoszenia 2500 Hz. Do transmisji WSPR-2 stosowane jest wąskopasmowe czterostanowe kluczowanie częstotliwości (4-FSK) z zachowaniem ciągłości fazy. Szybkość modulacji wynosi 12000/8192 ≈ 1,465 boda. Szerokość pasma sygnału około 6 Hz. Synchronizacja za pomocą pseudolosowego wektora o długości 162 bitów. Czas trwania transmisji 162 × 8192/12000 ≈ 110,6 s. Transmisja rozpoczyna się standardowo po upływie pierwszej sekundy każdej parzystej minuty. Wymagana jest synchronizacja czasu urządzeń nadawczych oraz odbiorczych, np. za pomocą protokołu NTP.

Nowsza wersja, WSPR-15, stosuje sekwencje 15-minutowe zamiast standardowych sekwencji 2-minutowych. Stosowana jest w zakresie fal długich i średnich, i jest o 9 dB bardziej czuła niż WSPR-2, dzięki czemu możliwe jest dekodowanie sygnałów o stosunkach sygnału do szumu rzędu -37 dB w odniesieniu do pasma przenoszenia 2500 Hz.

Oprogramowanie udostępnione jest na licencji open source, a wysyłane przez program za pośrednictwem Internetu odbierane dane są publicznie dostępne za pośrednictwem strony projektu WSPRnet.org

W ciągu doby do bazy projektu grupy radioamatorów (WSPRnet.org) przesyłanych jest ponad milion raportów z pasm amatorskich w zakresie częstotliwości od 136 kHz do 1296 MHz od około tysiąca stacji.

Trackery do pracy ta emisją znajdziecie w sklepie nearspace.pl